Lees hier het titelverhaal van 'Het grote vakantiepark'
Ik begin gelijk met mijn broertje omdat ik hem het meeste mis. Hij mist mij ook, dat weet ik. Koert en ik hebben veel ruziegemaakt, we hebben lelijke dingen tegen elkaar gezegd. Ik tegen hem: ‘Krijg de tyfus, teringventje’ en hij tegen mij: ‘Trut, dikzak, slettenbak’ en dat een stuk of tien keer achter elkaar terwijl hij op zijn knieën steeds harder en hopelozer begon te huilen. Hij had veel pijn in zijn maag, dronk te veel cola en moest vaak op de grond liggen om zijn organen te rekken. Toch is het goed gekomen met ons als broer en zus, dat voel ik nu we definitief onbereikbaar zijn voor elkaar.
Hij studeert ondertussen geschiedenis aan de HVA en is helaas niet tevreden. Ik zou hem met alle liefde willen helpen met zijn studie want ik heb hier een goed overzicht.
Trouwens, mijn naam is Petra Nijboer. Ik kan tegelijkertijd naar het westen en naar het oosten kijken... Lees verder>
Dit boek is één omdat er één thema is: de verbondenheid van liefde en verlies.
"De dood en de wens te sterven komen regelmatig voorbij in deze verhalenbundel, zowel beklemmend als op een soort Hendrik Groen-manier. Du Gardijns gedistingeerde stijl levert verrassingen op."
NRC, Sebastiaan Kort
"In elk van de verhalen weet de schrijver als geen ander een bijzondere sfeer op te wekken die realistisch overkomt. Het verhaal neemt de lezer op en laat hem daarna niet meteen los."
NBD Biblion, Eline Yoshimi
"In fijnzinnig taalgebruik neemt Willem du Gardijn alle tijd om zijn verhalen te vertellen, zodat het alleen al om die reden een genot is om ze te lezen. Bovendien zijn er geen zijweggetjes, geen niet ter zake doende beschrijvingen, niet de kleinste afleiding voert weg van wat zich afspeelt in de ervaring van zijn personages."
literairnederland.nl, Anky Mulders
"Het taalgebruik is ingetogen en soms dichterlijk, Willem du Gardijn schildert met zijn pen en houdt je gevangen in zijn verhalen... Geweldig om zo te kunnen schrijven, heel ernstig en ingetogen maar toch met humor."
Indeboekenkast, Hannie van Grol
